Keyword: Mediarecht

Van de Bunt maakte deel uit van een onderzoeksgroep van de Parlementaire Enquêtecommissie Opsporingsmethoden (de commissie-Van Traa). In dat verband heeft hij, met medewerking van anderen, twee deelrapporten geschreven over de aard en omvang van de georganiseerde criminaliteit in Nederland. Deze deelrapporten zijn als bijlagen bij het eindrapport van Parlementaire Enquêtecommissie in 1996 aan de Tweede Kamer aangeboden. Door de commissie-Van Traa was met de onderzoeksgroep de afspraak gemaakt dat verstrekte persoonsgegevens niet herleidbaar zouden zijn tot individuele personen. Journalisten van De Telegraaf en De Groene Amsterdammer hebben echter uit het deelrapport kunnen afleiden dat met de beschrijving van een bepaalde ‘foute’ advocaat in het deelrapport mr. Salomonson bedoeld werd. De resultaten van het door Van de Bunt verrichte onderzoek kunnen niet de conclusie dragen dat Salomonson verwijtbaar betrokken is geweest bij criminele activiteiten van de georganiseerde misdaad. De omstandigheid dat journalisten de identiteit van Salomonson hebben kunnen achterhalen ondanks de afspraak met de Enquêtecommissie, maakt dat Van de Bunt onzorgvuldig en dus onrechtmatig gehandeld heeft jegens Salomonson, aldus de rechtbank. Beroep op immuniteit volksvertegenwoordigers is afgewezen. Medewerker van Parlementaire Enquêtecommissie valt daar niet onder.

De burgemeester van Zandvoort had naar aanleiding van een passage in een roman van schrijver Van der Sloot een klacht ingediend wegens belediging. Op diens klacht is de verdachte veroordeeld door de Rb. Haarlem, maar in hoger beroep wordt hij door het Hof vrijgesproken.

Bij vonnis van Rb. Amsterdam van 2 juni 2008 is verdachte vrijgesproken van het opzettelijk beledigen van homoseksuelen, negroïde personen, allochtone vrouwen en Joden op het openbaar internetforum van Polinco i.d.z.v. art 137c Sr. In dit hoger beroep oordeelt het hof, anders dan de rechtbank, dat opzet van de verdachte tot het openbaar maken wel genoegzaam vast staat. Het hof overweegt, zoals zij al eerder heeft gedaan, dat door gebruik te maken van internet welbewust wordt gekozen voor een medium met een potentieel groot publieksbereik. Daaraan doet niet af dat internetgebruikers eerst de website moesten aanklikken. Toegang tot de feitelijke inhoud van de website met de gewraakte teksten was vrij en werd niet met een wachtwoord beschermd. Bovendien is op de website meerdere malen gewezen op de openbaarheid daarvan. Het hof komt tot een bewezenverklaring en veroordeelt verdachte tot een voorwaardelijke geldboete.