De scoop van Hendrik Arie Lunshof, journalist
Abstract
We zouden het tegenwoordig een 'scoop' noemen. In de naoorlogse periode van strijd tussen voor- en tegenstanders van dekolonisatie publiceerde Elseviers Weekblad van 11 januari 1947 grote stukken uit de geheime notulen van de conferentie in Linggadjati. Die onthulling zou de Nederlandse onderhandelaars, onder wie Luitenant-Gouverneur-Generaal Huib van Mook en oud-minister-president Willem Schermerhorn, als verraders en verkwanselaars van de Kroon moeten ontmaskeren. Hendrik Arie (Henk) Lunshof, hoofdredacteur van het weekblad, had de notulen één nacht mogen inzien en had ze als een gek zitten overschrijven. Hij schreef daarmee persgeschiedenis, want een dergelijke spectaculaire onthulling was nog zelden vertoond. Lunshof schreef ook persgeschiedenis doordat zijn weigering de naam te noemen van wie hij de notulen toegespeeld had gekregen, leidde tot een arrest van de Hoge Raad, waarin zijn beroep op een journalistiek verschoningsrecht werd afgewezen. Dat arrest was een halve eeuw bepalend voor de rechtspraak in Nederland op dit punt. In deze bijdrage wordt dit stukje persgeschiedenis én een stukje persrechtsgeschiedenis wat nader onder de loep genomen. Ik besluit met enkele lijnen naar het heden en weer terug.
Mediarecht, Persrecht
Bibtex
Article{nokey,
title = {De scoop van Hendrik Arie Lunshof, journalist},
author = {Schuijt, G.},
url = {http://www.ivir.nl/publicaties/download/1661.pdf},
year = {0118},
date = {2008-01-18},
journal = {Pro Memorie},
number = {2},
abstract = {We zouden het tegenwoordig een 'scoop' noemen. In de naoorlogse periode van strijd tussen voor- en tegenstanders van dekolonisatie publiceerde Elseviers Weekblad van 11 januari 1947 grote stukken uit de geheime notulen van de conferentie in Linggadjati. Die onthulling zou de Nederlandse onderhandelaars, onder wie Luitenant-Gouverneur-Generaal Huib van Mook en oud-minister-president Willem Schermerhorn, als verraders en verkwanselaars van de Kroon moeten ontmaskeren. Hendrik Arie (Henk) Lunshof, hoofdredacteur van het weekblad, had de notulen één nacht mogen inzien en had ze als een gek zitten overschrijven. Hij schreef daarmee persgeschiedenis, want een dergelijke spectaculaire onthulling was nog zelden vertoond. Lunshof schreef ook persgeschiedenis doordat zijn weigering de naam te noemen van wie hij de notulen toegespeeld had gekregen, leidde tot een arrest van de Hoge Raad, waarin zijn beroep op een journalistiek verschoningsrecht werd afgewezen. Dat arrest was een halve eeuw bepalend voor de rechtspraak in Nederland op dit punt. In deze bijdrage wordt dit stukje persgeschiedenis én een stukje persrechtsgeschiedenis wat nader onder de loep genomen. Ik besluit met enkele lijnen naar het heden en weer terug.},
keywords = {Mediarecht, Persrecht},
}