Persoonlijke PIMS: privacyfort of luchtkasteel?

Persoonsgegevens worden thans veelal op ondoorzichtige wijze, buiten de controle van de betrokkenen verwerkt. Persoonlijke informatiebeheersystemen (PIMS) willen betrokkenen technologische toepassingen aanreiken, die hun meer controle geven over de verwerking van hun persoonsgegevens. PIMS presenteren zich als alternatief voor de huidige, ‘gecentraliseerde’ wijze van gegevensverwerking, waarbij (grote) organisaties persoonsgegevens op meestal ondoorzichtige wijze verzamelen, analyseren en doorgeven aan derden. PIMS bieden betrokkenen technische instrumenten waarmee zij zelf kunnen controleren en bepalen wanneer en aan wie zijn hun gegevens overdragen, en/of analyses over hun gegevens kunnen laten uitvoeren. Hoewel argumenten voor deze ‘decentralisatie’ aantrekkelijk klinken, rijzen vragen over de mate waarin PIMS de problemen met de huidige gegevensverwerking effectief kunnen bestrijden. In dit artikel ligt de focus bij de vraag in hoeverre deze PIMS de machtsongelijkheid tussen betrokkenen en grote organisaties daadwerkelijk kunnen bestrijden, die als gevolg van de huidige gegevensverwerkingspraktijk zijn ontstaan. PIMS kunnen enig inzicht in en controle over gegevensverwerking bieden, maar desondanks zal de machtsongelijkheid grotendeels blijven voortbestaan.